Doğrudur 2

Aklımıza ne takıldıysa o büyük buluşmadan

Cibrilin kanat çırpışındaki güzellik neyse o

Doğrudur

Mavinin dümdüz bir mavi oluşudur gördüğüm 

Eksiksiz, günahı da içinde 

Her şey bu sözle başlıyor ve oradan genişliyor kalbim 

Kuşları da alıyor içine kafesinde kördüğüm 

ve ağustos böcekleri küheylan bir sofra kuruyorlar 

Orta yerine doğunun ve batının 

Orada anlıyorum ne demektir 

Ademden zuhur oluşu insanın 

Her şey bir sözle başladı ve oradan tekrar yaratıldı kalbim 

Yaratılmak ve yaralanmak ne kadar da benziyor 

Ben bana gösterilen kadar biliyorum 

Ama size çok azını dahi anlatamam 

ki renkleri nasıl isimlendirir insan 

ya da her gece gördüğü rüyayı 

dümdüz

Rüya mı? Görüyorum elbet!

Kuş sürüleri şiirsel bir metin olmuş civelek civelek 

Yoruldukça yer değiştiriyor kalbi 

Rüzgara dimdik bir mızrak gibi duran 

İğdiş edilmiş, istimlak edilmiş ve istila 

Doğrudur 

Tükenen bir mum oluşu insanın 

İki eliyle siper edişi kalbini 

Doğru

O doğruya doğru uçuşuyor

Birbirinden habersiz kuş sürüleri

Kafların, dağların ardına karşı

Ait olunacak bir yer arar gibi 

Duyduğu tüm seslerden daha tiz 

Gözünün aldığından da öteye

Ne baktığına ne gördüğüne 

Doğrudur 

Sesleri unutması insanın 

Okumayı ve yazmayı bilmemesi o büyük buluşmada

Doğru

Bir şeyler anlatıp gitmiş tanrısal sesiyle 

Nefes nefese o şehrin uzak yerinden gelen haberci

Ne anlayan var ne bilen

Hangi çağın melodisi harmanlamış sesini

İşte o haberci gibi olmak için biz 

Gördüğümüz bu olağanüstü akışını renklerin

Bir nebze olsun anlatabilmek için 

Rüzgara dosdoğru bir kalp ile atılalım diye 

Ihlamurlar ve kasımpatları ekerken bahşemize 

Aşındırırken dilimizin kapılarını 

İşte biz o şehrin öbür ucundaki olabilelim diye 

Doğrudur 

İçten dışa bükülmesi insanın

Rüzgarı yurt edişi kendine 

Doğru